In die zin dat deze niet alleen in meer of mindere mate van links naar rechts
naar beneden helt, maar vooral dat deze niet volledig recht in één
lijn geschilderd is, meestal in het geval er een voorwerp zoals een vaas of
iets dergelijks op de voorgrond staat die de lijn als het ware in tweeën
splitst, de lijn loopt dan niet goed rechtdoor.
Het laatste is vooral zichtbaar in latere werken zoals de Zonnebloemen, maar ook
in vroeger werk komt deze onvolkomenheid voor, ik denk dat je het zo mag
noemen. In de loop der jaren lijkt het erger te zijn geworden, als je hier van
erg kunt spreken, het maakt zijn werk herkenbaar, mogelijk is het opzettelijk
zo geschilderd.
Dit is dus vooral zichtbaar bij de Zonnebloemen, Vincent van
Gogh heeft er meerdere geschilderd.
Het stilleven met blauwe klompen moet ongeveer in dezelfde periode geschilderd
zijn, het heeft ook deze kenmerken. Bovendien is er een sterke overeenkomst qua
kleurgebruik.
Zo heeft dit stilleven een horizontale lijn die relatief
gezien vrij dun is, deze heeft een breedte heeft van ongeveer één centimeter.
Opnieuw, net als bij Het Domineeshuis, heimwee naar Brabant, gezien de geblokte rode theedoek die exact de kleur en het patroon van de Brabantse vlag heeft.
Een hang naar vrijheid, denkend dat klompen, een waterketel en een absint-kruikje voldoende zijn om de wijde wereld in te trekken.
Vincent was vaak in het blauw gekleed, hij had zelfs blauwe
schilderschoenen, en deze zijn bewaard gebleven en te zien in het Van Gogh
Village Museum, een bezoek waard.
De vorm van de schilderschoenen waarvan hier een foto, met dank aan het museum,
is hetzelfde als die van de blauwe klompen op het schilderij.
Blauw is een afwijkende kleur voor klompen, meestal zijn ze geel, mogelijk had hij
ze met de kwast zelf die kleur gegeven en droeg in het echt ook blauwe klompen,
op het schilderij zijn ze heel donkerblauw bijna zwart.